Een Barrett slokdarm ontstaat wanneer er een verandering is opgetreden van het slijmvlies in de slokdarm. Deze verandering is een proces wat zich over langere tijd heeft ontwikkeld en het gevolg is van een te hoge blootstelling aan maagzuur.
Bij de meest patiënten is sprake van een middenrifs-breuk, omdat er dan meer maagzuur in de slokdarm terecht komt. Patiënten met een Barrett slokdarm hebben 30-50% meer kans om slokdarmkanker te krijgen in vergelijking met personen zonder Barrett slokdarm. Cocky Adams heeft een Barrett slokdarm.
'Al meer dan 20 jaar had ik last van brandend maagzuur. Het werd steeds erger. Tegen de klachten slikte ik pantoprazol, een maagzuurremmer. Drie jaar geleden adviseerde mijn huisarts een gastroscopie (kijkonderzoek van de slokdarm, maag en eerste deel van de dunne darm). Ik ben niet op dit advies ingegaan, omdat ik enorm tegen dit onderzoek opzag. In het najaar van 2014 kwam ik opnieuw bij de huisarts, omdat ik niet eeuwig pillen wilde blijven slikken. Zij adviseerde me naar het gastroscopie inloopspreekuur van het Vlietland Ziekenhuis te gaan. Dit advies heb ik opgevolgd. Helaas was het onderzoek geen succes, ik raakte in paniek. De arts had tijdens het korte onderzoek wel een afwijking kunnen ontdekken en stuurde me door voor een dagopname. Deze keer verliep het onderzoek veel fijner. Ik kreeg een roesje en heb bijna niks van het onderzoek gemerkt. Een week later kreeg ik de uitslag. Het was inmiddels januari 2015 en ik ging nietsvermoedend naar het ziekenhuis. Ik bleek een kwaadaardige tumor te hebben aan het einde van mijn slokdarm. Dit had ik niet verwacht, de rest van de dag is in een roes aan me voorbij gegaan en de meest vreselijke scenario's gingen door mijn hoofd.
Zware operatie of een EMR
Om te kijken of er geen uitzaaiingen waren moest ik een CT-scan ondergaan. Het wachten op de uitslag was zwaar. Dit keer kreeg ik goed nieuws. Er waren geen uitzaaiingen. Voor het behandeltraject ben ik doorverwezen naar het Maag-, darm- levercentrum (MDL) van het IJsselland Ziekenhuis. Er waren twee opties: een zware operatie: een buismaagoperatie, of een EMR. Gelukkig kwam ik in aanmerking voor een EMR (Endoscopische Mucosale Resectie). Hierbij wordt het oppervlakkige deel van de slokdarm met de tumor verwijderd. Deze behandeling wordt uitgevoerd met behulp van een endoscoop. Ik werd behandeld door dr. Tang, MDL-arts. Een hele fijne kundige arts die weet wat hij doet en precies uitlegt hoe de behandeling eruit ziet. Op 9 maart 2015 ben ik behandeld. De tumor en het omliggende weefsel werden verwijderd via een endoscopisch onderzoek. Het was niet duidelijk of één van de snijranden ook helemaal 'schoon' waren, daarom is de behandeling op 31 maart opnieuw uitgevoerd. Nu was wel alles weg. Het herstel is me heel erg meegevallen. Na een aantal dagen vloeibaar voedsel kon ik weer voorzichtig wat eten.
Barrett slokdarm
Bij het controleonderzoek in juli bleek dat alles nog steeds in orde was. In augustus is er gestart met de behandeling van mijn Barrett slokdarm via RFA (Radiofrequente Ablatie). Het onrustige weefsel wordt dan weggebrand via een endoscopisch onderzoek. De hersteltijd na de RFA duurde iets langer. Er bleef een poosje een brandend gevoel onder in de slokdarm aanwezig en ik voelde het goed als er zout passeerde. Na ongeveer anderhalve maand was dit gevoel weg. Helaas heb ik wel een vernauwing op de behandelplaats in de slokdarm overgehouden na de RFA, dit is littekenweefsel en verder niet gevaarlijk. Ik moet alleen een beetje rekening houden met eten. Dit lukt prima. Tijdens de laatste controles van november vorig jaar en februari van dit jaar zag alles er weer goed uit. Dus ik ben heel blij met de Barrett behandeling. Dr. Tang houdt me ook heel goed in de gaten en dat geeft me een goed gevoel. De rest van mijn leven moet ik maagzuurremmers blijven slikken, de zwaarste dosering en ik let op wat ik eet en drink. Maar het gaat nu heel goed en daar ben ik dankbaar voor. Ik leef nu meer bij de dag en maak me niet meer druk om kleine dingen.
Ik wil mensen met regelmatig terugkerende klachten van brandend maagzuur meegeven om er toch eens naar te laten kijken. Meestal is het niets bijzonders, maar je weet het maar nooit. Als uw angst voor een 'slang inslikken' (gastroscopie) net zo erg is als die van mij, blijf om die reden niet weg! Met een roesje gaat het echt prima.